Kendini çok özletme olur mu ?

 Başlıktan da anlaşılacağı gibi yazının içeriği Alex de Souza, 8 sene formamızı taşıyıp sayısız başarılara imza atmış nam-ı değer " Doktor ". Yazı uzun olur kısa olur bilemem, amacım kimseyi eleştirmek vs. değil, sadece içimdeki duyguları aktaracağım.

2004 yılında " Kandırmayın Fenerbahçelileri Alex Malex Gelmez ! " ile başlayan bu süreç, dün Alex'in attığı tweet ile sona erdi. Biliyorduk elbet bugünün geleceğini ama bu kadar ani ve beklenmedik olması, milyonlarca taraftarı üzdü ve derinden etkiledi.

 Şimdi olayın bu boyutundan sonra, Alex'in benim hayatımdaki yerini anlatacağım; Alex denilince aklıma ilk olarak; Samsunspor'a attığı rövaşata golü gelir, zaten blogumun ismi burdan geliyor diyebiliriz. Daha sonra, Türkiye Kupasında Galatasaray'a attığı frikik golü, yağmurlu bir havada; Topun başında saçlı ve 20 numarası ile duran bir profesör, kalecinin kapattığı köşeden mükemmel bir frikik golü !. İlk geldiği sene 25 kuruşa aldığım kartpostal, hala dolabımda duruyor, en büyük hayallerimden biri onu ve formamı imzalatmaktı ama maalesef olmadı. Geçelim başka konulara, ben Rıdvan, Lefter veya Cemil Turanlar'la değil Alex, Tuncay ve Hooijdonk'larla büyüdüm. Yani " Onlarda ayrıldı be oğlum ! Üzülme..." diyenler için yazdım burayı. Ha burdan şu çıkmasın, Rıdvan veya Lefter'e saygısızlık yapma, tüm herkese saygım sonsuz özellikle Lefter'e hepinizin bildiği gibi iki efsane daha öncelerde bir araya gelmişti.Ama ben Alex'le büyüdüm, onun golleriyle sevindim, onun asistleri ile coştum. Ama artık Saraçoğlunu inleten Fenerbahçemizin golüüü xx dakikaaa " De souzaaaaaaaaa " "Aleeex "anonslarını duymayacağız, o güzel gollerine ve asistlerine şahit olamayacağız, sokaklarda " ben Alex'im oğlum " diye futbol oynayan küçük çocuklar bulamayacağız, sadece heykelinle fotoğraf çektireceğiz, artık 10'suz yola devam etmek zorunda kalacağız.

 Hani sen heykel açılışında kelimeler boğazına düğümlenirken, ağlamamak için kendini zor tutmuştun ya; Bu sefer biz kendimizi tutamadık be Doktor !

 De Souza ailesi de tam bir fanatikti. Gerek çocukları, gerek Daiane yenge gollerden sonraki sevinci, milli maçlarda giydiği Türkiye forması ve son olarak dün gece taraftarın Alex'in evine gittiğinde pencereden bakıp ağlaması. Küçük kızlarının maçlarda seremonide çıkıp İstiklal Marşı okuması. Çok farklı duygular çok. Fenerbahçe artık 10'suz devam edecek. Ne kadar zaman geçerse geçsin, seni bu kulüpte görmek istiyorum ve biliyorum ki bunu isteyen taraftar sadece ben değilim. Dediğin gibi Fenerbahçe bir oyuncusunu kaybetti ama çok büyük bir taraftar kazandı. Seni çok seviyoruz Doktor.Kendini çok özletme olur mu ?

 Yazı biraz istatistiklerden uzak oldu zaten amacım istatistiklerden bahsetmek değil Alex'in benim kalbimdeki yerini anlatmaktı. İstatistiksel başarısını hepimiz biliyoruz.